In de klassieke zin is internet een complex van vele computernetwerken die zijn ontworpen om informatie op te slaan en uit te wisselen. Het internet wordt vaak het wereldwijde of wereldwijde netwerk genoemd. Experts schatten dat medio 2012 meer dan 30 procent van de wereldbevolking internet gebruikte. En het internet verscheen dankzij de confrontatie tussen twee grootmachten.
NORAD
In 1949 werd een atoombom getest in de Sovjet-Unie en 3 jaar later - een waterstofbom. In 1957 werd de eerste kunstmatige aardesatelliet gelanceerd vanaf een kosmodroom van de USSR. Het grootste land ter wereld heeft een voertuig dat een nucleaire lading overal kan vervoeren. De Amerikaanse regering was bezorgd over de opkomende situatie en gaf wetenschappers en ingenieurs de opdracht om een systeem voor vroegtijdige waarschuwing op te zetten voor elke dreiging. Het kortste traject van raketten dat de Sovjet-Unie naar de Verenigde Staten kon sturen, liep door de Noordpool, en daarom werd in het noorden van Canada een complex met een waarschuwingssysteem gebouwd, genaamd NORAD. Helaas, ondanks het ontwikkelde netwerk van stations, kon een dergelijk systeem de veiligheidstroepen slechts 10-15 minuten voordat ze het aardoppervlak bereikten informeren over de nadering van een raket.
In 1964 begon een ondergronds controlecentrum voor het NORAD-systeem in de buurt van Colorado Springs. Met behulp van krachtige computers in die tijd begon de informatie die van de stations kwam veel sneller te worden verwerkt. Binnen twee jaar waren luchtverkeersdiensten op het systeem aangesloten en al snel verschillende meteorologische diensten. Zo opereerde halverwege de jaren '60 een wereldwijd computernetwerk in de Verenigde Staten, dat niet alleen door het leger werd gebruikt, maar ook door civiele organisaties en afdelingen. Maar het was onmogelijk om daar te stoppen. In de USSR begonnen ze een dergelijke macht aan te vallen, die in staat is om de Cheyenne-berg te nivelleren, in de diepten waarvan het 'hart' van NORAD was gebaseerd. Slechts één precieze slag en het systeem zal instorten. In de Verenigde Staten begon een zoektocht naar andere methoden om een netwerk te creëren dat zelfs na de nederlaag van verschillende willekeurige gebieden kan functioneren.
APRANET
Aan het einde van de jaren 60 ontwikkelden en vestigden specialisten van verschillende Amerikaanse universiteiten de stabiele werking van een enkel computernetwerk genaamd APRANET (Advanced Research Projects Agency Network). In 1968 werd een hypertext-systeem gedemonstreerd aan de Stanford University. Een jaar later werd het experiment om woorden tussen computers over te dragen als succesvol erkend. Op een afstand van 5 meter werden twee elektronische computers geïnstalleerd. Van de ene computer naar de andere werd het woord login doorgegeven. De verbinding werd echter verbroken na het verzenden van slechts twee brieven. In 1969 omvatte het netwerk computers van 4 onderwijsinstellingen: de University of California (Los Angeles), California State University (Santa Barbara), Stanford University en de University of Utah. Het geld voor de ontwikkeling van het systeem werd overgemaakt door het Amerikaanse ministerie van Defensie. APRANET bleek zo handig te zijn dat wetenschappers het gingen gebruiken. De eerste server van het toekomstige World Wide Web was de Honeywell DP-16-computer, die 24 kilobyte RAM had.
In 1971 werd het eerste programma voor het maken en verzenden van e-mails gemaakt. In 1973 ging het netwerk internationaal. Met behulp van een transatlantische telefoonkabel konden computers in de VS, Noorwegen en het VK worden aangesloten. In de jaren 70 werden vooral e-mails via het netwerk verzonden. Tegelijkertijd verschenen de eerste mailinglijsten en messageboards. Er waren tientallen vergelijkbare systemen in de wereld die vanwege technische verschillen niet met elkaar konden communiceren, en toen begon het proces van standaardisatie van gegevensoverdrachtprotocollen, dat eindigde in 1982-1983. Op 1 januari 1983 begon het APRANET-netwerk het TCP / IP-protocol te gebruiken, dat tot nu toe met succes wordt gebruikt. Tegen die tijd noemden de meeste mensen APRANET het internet.
INTERNET
In 1984 had APRANET een concurrent. In de Verenigde Staten is het NSFNet (National Science Foundation Network) gelanceerd. Het bestond uit verschillende kleinere netwerken zoals Bitnet en Usenet en had op dat moment veel bandbreedte. Het zijn deze twee factoren die de reden zijn geworden dat de naam "Internet" nog steeds niet aan APRANET, maar aan NSFNet werd toegekend. In slechts 10-12 maanden waren ongeveer 10.000 computers op het netwerk aangesloten.
In 1988 werd het mogelijk om in realtime op internet te communiceren. Dit gebeurde dankzij het IRC-protocol (Internet Relay Chat). Het concept van het World Wide Web zoals het tegenwoordig wordt begrepen, werd in 1989 ontwikkeld door Tim Berners-Lee. Hij wordt ook beschouwd als de maker van het HTTP-protocol en de HTML-taal.
In 1990 hield APRANET op te bestaan, omdat het in alle opzichten van NSFNet verloor in de competitie. In 1991 ging internet naar de beurs en in 1993 verscheen de eerste Mosaic-internetbrowser. In 1997 waren ongeveer 10 miljoen computers aangesloten op het internet.
