Bij het maken van een draadloos thuisnetwerk moet speciale aandacht worden besteed aan de beveiliging van het netwerk. En dit is een gegronde vereiste, indien niet nageleefd, kunt u een ongeautoriseerde verbinding van een externe gebruiker veroorzaken. Welke soorten bescherming voor wifi-netwerken zijn er tegenwoordig?
De oudste beveiligingsmethode heet Wired Equivalent Privacy, wat kort staat voor WEB. Deze methode werd uitgevonden in 1997 en was gebaseerd op het RC4-cijfer. Tijdens de werking werden alle gegevens die door het cijfer vloeiden versleuteld met een 40 of 104-bits sleutel, en een 24-bits variabele werd aan de sleutel toegevoegd om dit effect te vermenigvuldigen. De methode is goed vanwege de snelheid en lage belasting, maar er is ook een nadeel in de vorm van onbetrouwbaarheid van de gegevens. Met andere woorden, als u gespecialiseerde software (software) gebruikt, kan de gebruiker deze beveiliging een tijdje omzeilen en verbinding maken met wifi.
Over het algemeen bracht de onbetrouwbaarheid van de bescherming de persoon ertoe iets betrouwbaarder te creëren. En toen, in 2004, ontwikkelde een man Wi-Fi Protect Access, of WPA. Deze methode benaderde, in tegenstelling tot zijn voorganger, gegevensbescherming op een alomvattende manier, dat wil zeggen dat er verschillende technologieën tegelijkertijd werden gebruikt.
Toen kwam er een standaard genaamd WPA2, die verschilt van WPA in een hogere mate van beveiliging, en deze beveiliging wordt gerechtvaardigd door het gebruik van een moderne coderingsstandaard genaamd AES.
De meest betrouwbare, eenvoudige en veilige optie voor het beschermen van thuisnetwerken is het gebruik van WPA2-PSK, een vereenvoudigde wijziging van de WPA2-methode. Bij gebruik van deze beveiligingsmethode krijgt alleen de gebruiker die een wachtwoord invoert dat overeenkomt met het wachtwoord dat in de database is opgeslagen, toegang tot het netwerk.
Bijzondere aandacht moet worden besteed aan het wachtwoord zelf, dat wil zeggen de lengte en symbolen. De minimaal mogelijke lengte is 8 tekens en het is het beste om cijfers, hoofdletters en leestekens in deze tekens op te nemen om het wachtwoord moeilijk te raden te maken. Natuurlijk kan de lengte worden vergroot, en hoe langer, hoe beter.
U moet ook andere beveiligingsmethoden niet omzeilen, zoals MAC-adresfiltering, waarbij alleen die apparaten waarvan het persoonlijke MAC-adres op de lijst staat, toegang krijgen tot het netwerk.
