Veel beginnende webmasters hebben te maken met een aantal problemen bij het beheersen van de technische terminologie van het World Wide Web. Tegelijkertijd is het niet alleen belangrijk om de betekenis van de termen te begrijpen, maar ook om de eigenaardigheden van hun gebruik, synoniemen en werkprincipes te kennen van de dingen die deze termen beschrijven. Dan is het gemakkelijk en prettig om "aan te sluiten" bij het team van ervaren webmasters.
In eenvoudige bewoordingen is het domein het belangrijkste deel van het siteadres. Yandex heeft bijvoorbeeld een domein - yandex.ru. Wanneer u dit adres in de adresbalk van uw browser typt, leidt de server u naar de site die bij dit domein hoort. Het is te vergelijken met een taxirit: u geeft het adres op en zij brengen u naar het aangegeven huis. Het domein maakt deel uit van de generieke URL.
URL (Uniform Resource Locator) is de technische naam voor het volledige siteadres. In het Russisch wordt vaak het woord 'url' gebruikt.
Het subdomein is op zijn beurt een onderliggend domein ten opzichte van het hoofddomein. Het adres van de Yandex. Maps-service heeft bijvoorbeeld het adres maps.yandex.ru, waarbij maps een subdomein is (domein op het derde niveau), yandex het hoofddomein is (domein op het tweede niveau) en ru de domeinzone is indicator (eerste niveau domein). Het lijkt misschien ingewikkeld, maar in feite heeft dit hele systeem een vrij eenvoudige hiërarchie.
Waarom zijn subdomeinen nodig?
Het internet is een enorme opeenstapeling van informatie, daarom is er een domeinstructuur ontwikkeld die het gemakkelijker en sneller maakt om toegang te krijgen tot deze informatie. De domeinzone kan zowel het behoren van de site tot een bepaald land (ru, ua, by, kz) als de aard van deze site aangeven - commercieel (com), netwerk (net), niet-commercieel (org) en een aantal anderen.
Voorheen werd het.net-domein alleen gebruikt door netwerkproviders en hosters. Tegenwoordig kan dit domein door iedereen worden gebruikt.
Tegelijkertijd proberen grote sites, die duizenden en zelfs honderdduizenden pagina's hebben, deze op een gebruiksvriendelijke manier te structureren door afzonderlijke secties van sites op afzonderlijke subdomeinen te plaatsen. Dit is handig: een gebruiker kan een adres zoals maps.yandex.ru gemakkelijker onthouden en typen dan yandex.ru/services/maps. Het stelt u ook in staat om de belasting gelijkmatig te verdelen over de servers die dergelijke sites bedienen.
Trouwens, het volledige adres van een site bestaat niet alleen uit een domein - ondanks zijn schijnbare eenvoud is het een hele "constructor" van elementen, die elk hun eigen rol spelen.
Ontleden het adres van de site "in moleculen"
Laten we het abstracte adres van een theoretische site als voorbeeld nemen en bekijken waaruit deze bestaat. Als u eenmaal de structuur van een adres begrijpt, zal het niet moeilijk voor u zijn om het op een ander adres toe te passen.
subdomain.site.com/pages/information.php?id=12345&type=abcde#paragraphhttps:// - dit deel van het adres geeft het protocol aan waarmee gegevens van de site naar uw computer worden overgebracht. Zonder in te gaan op technische details, merken we op dat de meeste informatie op internet wordt verzonden via HTTP - het Hypertext Transfer Protocol.
subdomein is een subdomein van de site.
.site is direct het adres van het hoofddomein van de site.
.com - domeinzone.
/ pagina's / - submap op de site. Als een site bijvoorbeeld artikelen over verschillende onderwerpen publiceert, kan elk onderwerp in zijn eigen submap worden opgeslagen.
information.php - direct de pagina die de informatie bevat die de gebruiker nodig heeft.
id = 12345 & type = abcde zijn de zogenaamde dynamische adresparameters. Ze voorzien de pagina van specifieke informatie die moet worden weergegeven, bijvoorbeeld de taal waarin deze moet worden weergegeven, de naam van de gebruikers of iets anders. In dit voorbeeld geeft de parameter id de pagina de waarde 12345 door en de parameter type de waarde abcde.
#paragraph is het zogenaamde anker, dat precies aangeeft naar welke plaats op de pagina zelf automatisch genavigeerd moet worden. Als de pagina bijvoorbeeld groot is en veel ondertitels heeft (zoals in Wikipedia), dan zal het anker de gebruiker onmiddellijk naar de gewenste alinea brengen.
Dit is hoe zo'n vertrouwd en schijnbaar triviaal adres van elke pagina op internet werkt.
