Is het in onze werkelijkheid mogelijk om wezens te zijn die niet te onderscheiden zijn door het menselijk oog, of apparaten die ons onzichtbaar maken? Wetenschappers stellen deze vragen al jaren, maar komen nog steeds niet tot een eenduidig antwoord. Sinds de jaren tachtig van de twintigste eeuw zijn echter ontwikkelingen op het gebied van onzichtbaarheidstechnologie actief. En vandaag kunnen wetenschappers met behulp van theoretische modellen demonstreren hoe ze iets onzichtbaars kunnen creëren en het vervolgens kunnen ontdekken.
instructies:
Stap 1
Optisch contact maken. Onzichtbaarheid (het onvermogen om iets met het blote oog te zien) is niet echt een wetenschappelijke term, maar eerder een aanpassing van een aantal wetenschappelijke concepten voor een breed scala aan lezers. In de taal van natuurkundigen is onzichtbaarheid de afwezigheid van optisch contact. Bijgevolg is de zichtbaarheid van objecten de mogelijkheid van visuele waarneming, en dit gebeurt als gevolg van de reflectie (breking) van licht. En als een object of kleur niet zichtbaar is in het bereik dat het menselijk oog kan onderscheiden, dan kan het worden gedetecteerd met behulp van speciale technische apparaten die het gezichtsspectrum vergroten. Temperatuurbewegingssensoren, optica met het vermogen om te zien in ultraviolet licht of met behulp van röntgenstralen - er kunnen veel voorbeelden zijn van dergelijke apparaten.
Stap 2
Schakel het verhulapparaat uit. Een persoon kan niet per definitie onzichtbaar zijn, hij kan alleen camouflage gebruiken van de zogenaamde "slimme" stof, die zich als een kameleon aanpast aan de verlichting en kleur van het landschap. Daarnaast zijn er (in de vorm van theoretische modellen, en mogelijk in de vorm van geclassificeerde militaire ontwikkelingen) speciale gadgets die een object tijdelijk "uitzetten" uit het gezichtsveld van het menselijk oog en het zelfs ontoegankelijk maken voor elektromagnetische straling. Het bekendste optische illusieontwerp is het interactieve reclamebord dat het object bedekt en de achtergrondafbeelding achter het object uitzendt. Wetenschappers construeren niet alleen speculatieve modellen van maskerende cocons, maar analyseren ook hoe ze kunnen worden vernietigd.
Stap 3
Detecteer tekenen van de materiële aanwezigheid van het onzichtbare. HG Wells schreef in The Invisible Man dat alle lichamen licht absorberen, of reflecteren of breken, of misschien allemaal samen. Vanuit dit oogpunt is een stuk glas voor een duiker een onzichtbaar object. Het is onmogelijk om het gebied met het oog te bepalen. Maar als je echolocatie-apparatuur gebruikt (speciale radars, als het gaat om bewegende objecten), dan is het probleem binnen enkele seconden opgelost. Onzichtbaar betekent nog niet immaterieel.
