De blockchain is in 2008 gemaakt door de mysterieuze Satoshi Nakamoto. Tien jaar later bespreken we het nog steeds als 'de technologie die de wereld zal veranderen'. Wat is dit anders dan een kunstmatig gecreëerde HYIP? Ter vergelijking: in het eerste jaar van het bestaan van PokemonGo werd de game door 750 miljoen gebruikers gedownload, en zelfs daarna zeggen we niet dat augmented reality de wereld heeft veranderd.
Blockchain en fusie
Waarom accepteren we niet gewoon het idee dat blockchain (met al zijn objectief sterke en interessante kanten) gewoon niet zo belangrijk is? Blockchain-verwachtingen worden overschat. Met name ook omdat nog steeds niet duidelijk is welk urgent probleem deze technologie precies oplost. Natuurlijk ga ik ervan uit dat het kopen van drugs op DeepWeb met Bitcoin handiger en veiliger is dan het gebruik van een creditcard die op uw naam staat. Maar over het algemeen werken betaalkaarten prima en is er geen duidelijke reden om ze te vervangen door iets nieuws.
Weinig blockchain-evangelisten volgen het pad: "probleem - hoe op te lossen - oh blockchain!" In de regel is de weg omgekeerd: we hebben coole technologie, waar kan het op worden toegepast? Hierdoor associeer ik de blockchain niet met internet of een stoommachine, maar met gecontroleerde thermonucleaire fusie, die was ontworpen om alle energieproblemen van de mensheid op te lossen, maar meer dan 40 jaar van zijn bestaan heeft dit probleem niet eens opgelost. één dag (en dus nu investeringen in hernieuwbare energie, zelfs de torenhoge budgetten van ITER overtreffen de energiesector met een orde van grootte).
Gegevensbeveiliging = betrouwbare blockchain-infrastructuur
Nog een waarschuwing over blockchain: het biedt niet zo'n geweldige beveiliging als we zouden willen denken. Het aantal schandalen in de blockchain-industrie overtreft aanzienlijk de traditionele "onbetrouwbare industrieën" (en het tragikomische verhaal met het slimme contract The DAO, en gedwongen hard-fork NXT, en hackeraanvallen op crypto-uitwisselingen en portemonnees). Het is waarschijnlijk dat dit groeipijnen zijn en de juiste infrastructuur moet worden ontwikkeld om het gebruik van blockchain betrouwbaarder, handiger en sneller te maken.
Maar de noodzaak om een blockchain-infrastructuur te ontwikkelen (in de vorm van organisaties die zorgen voor operaties, verificatie van deelnemers, uitwisseling van cryptocurrencies, uitvoering van contracten, enz.) nivelleert precies de majestueuze belofte die blockchain-technologie aan de wereld lijkt te geven: dat het is mogelijk om wereldwijde transacties op te bouwen zonder het gebruik van traditionele instellingen (banken, notarissen, beurzen, overheidstoezichthouders).
Als je blockchain-infrastructuur vertrouwt, dan vertrouw je niet op blockchain, maar op de toereikendheid van de infrastructuur. Net zoals je nu de Nationale Bank vertrouwt, die betalingen regelt, vertrouw je in de blockchainwereld bijvoorbeeld het Etherium-consortium, dat de omgeving is voor de implementatie van alleen dezelfde cryptobetalingen. Het is meer dan waarschijnlijk dat je niet de tijd of de mogelijkheid hebt om persoonlijk te controleren of een bepaald blockchain-algoritme correct werkt, of dat het gewoon een andere The Dao is die geld heeft verloren door een fout in de code.
Uiteindelijk vertrouw je gewoon degene die het specifieke algoritme heeft geschreven en authenticeert de gebruiker of transactie aan jou. Dat wil zeggen, voor een gewoon persoon wordt het geloof in sommige instellingen eenvoudigweg vervangen door het geloof in andere - "crypto-instellingen". Wat is het verschil? Dit is een kwestie van smaak, niet van "systeem".
Blockchain fiets
Belooft de blockchain ons "slimme contracten" die automatisch worden uitgevoerd en die geen controverse veroorzaken? Maar de mensheid heeft al een tool bedacht voor 'slimme contracten' - in feite menselijk schrift, dat nodig was om overeenkomsten op te stellen en wetten te schrijven. Het was beslist beter dan mondelinge afspraken. Maar dan waren er documenten van duizenden pagina's, advocaten, arbitrage, rechtbanken en de staat als instrument om contracten af te dwingen.
Nu lijken we blockchain-contracten te hebben. Maar ze zullen ook duizenden en duizenden regels code, gekwalificeerde programmeurs, crypto-uitwisselingen en arbitragemechanismen nodig hebben. Het afdwingen van een contract is immers veel meer dan een "blockchain-record dat niet kan worden vervalst". Bewezen door zwarte notarissen en valse registrars in de echte wereld.
Hoe bespaart blockchain bijvoorbeeld het hebben van twee deals voor de verkoop van een object? En wat verandert er dan precies drastisch? Waarom kunnen anonieme internetgebruikers, die misschien algoritmen controleren, eigenlijk meer worden vertrouwd dan banktoezichthouders of de overheid? Natuurlijk kun je een soort van procedures bedenken om het algoritme en de inspecteurs zelf te testen, om er zeker van te zijn dat er geen vijandelijke inlichtingenspionnen onder zitten. Maar uiteindelijk zullen we gewoon dezelfde procedures en spelregels reproduceren die nu bestaan, wat een soort quasi-overheid op internet zal worden.
Vertrouwen in de samenleving = verlaging transactiekosten
Ten slotte zijn echte mensen anders dan homo economicus, die deze theoretisch efficiëntere wereld zonder bankiers en bureaucraten zouden moeten waarderen. Echte mensen lezen geen code. Ze lezen niet eens de contracten die ze ondertekenen. En ook - ze gebruiken geen PGP-codering met een openbare sleutel, uploaden hun foto's en GPS-tags naar internet, schrijven wat ze eten voor het ontbijt en stappen in auto's met vreemden (en ze noemen dit een geweldige prestatie van vooruitgang - Uber!). Dit zijn allemaal tekenen van vertrouwen in de samenleving, een belangrijk instrument om transactiekosten te verlagen, waardoor niet elke tegenpartij kan worden gecontroleerd.
Ik ben immers geen scepticus over het gebruik van technologie, integendeel. Technologie is als een hamer. Als ze proberen de schroef vast te draaien, zal het resultaat teleurstellend zijn. Maar je zult niets beters vinden voor het hameren van spijkers. Dus laten we de hamer gebruiken voor het beoogde doel en stoppen met argumenteren dat het een verantwoordelijkheid heeft om de wereld te veranderen.
Ik zou heel graag zien dat het debat over de toepassing van blockchaintechnologie verschuift van oproepen en slogans naar het vinden van specifieke toepassingen in die gebieden waar we het kunnen toepassen en resultaten kunnen behalen. Vind een onopgelost probleem of ineffectief menselijk gedrag - en als blockchain de dag redt, is dat geweldig!
